روز جهانی مددکاری اجتماعی

روز جهانی مددکاری اجتماعی

" من هستم، چون ما هستیم"

تقویت همبستگی اجتماعی و پیوند جهانی

شعار امسال روز جهانی مددکاری اجتماعی تحت عنوان " من هستم، چون ما هستیم" نام گرفته است، این شعار اساسا درباره همبستگی و چگونگی تاثیر اقدامات ما بر دیگران و جامعه است. مفهومی که تاکید بر این دارد که هر کسی در هرجایی حق زندگی شایسته را دارد، بنابراین همه انسان ها را به این دعوت می کند که برای پایان دادن به فقر، محرومیت و ... به هم بپیوندند. چون واقعیت این است که همه به یکدیگر پیوسته ایم و تنها از طریق رشد و پیشرفت دیگران می توان رشد و پیشرفت کرد. لذا سازمان امور دانشجویان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و مرکز مشاوره دانشگاه تهران ضمن پاسداشت این روز، در تاریخ 13/12/399 کتاب "مددکاری اجتماعی دانشگاه با تمرکز بر مراکز مشاوره دانشجویی" را در نشست کشوری مددکاران اجتماعی رونمایی می کنند.

کتاب مددکاری اجتماعی دانشگاه اولین کتابی است که با تمرکز بر مراکز مشاورة دانشجویی تدوین شده است. در این کتاب برای نخستین بار مفهوم "مددکاری اجتماعی دانشگاه" معرفی و کوشش شده یک ادبیات ویژة نظری و عملی برای مددکاران اجتماعی که در سطح دانشگاه‌ها فعالیت می‌کنند، تعریف شود. هدف اصلی از تدوین این کتاب ساختارمند کردن فعالیت‌های مددکاری اجتماعی در مواجهه با جمعیت دانشجویی است؛ جمعیتی که علی‌رغم گستردگی و گوناگونیِ مشکلات و مسائلشان هنوز ادبیات منحصر‌به‌فرد خود را در مددکاری اجتماعی پیدا نکرده‌اند، لذا فقدان این جایگاه، مرکز مشاوره دانشگاه تهران و سازمان امور دانشجویان را به نگارش در این حوزه تشویق کرد.

 این کتاب از چهارفصل تشکیل شده است، فصل اول ضمن مروری بر تاریخچه مددکاری اجتماعی، به تعریف مددکاری اجتماعی دانشگاه، اهداف، حوزه ها، نقش های مختلف  و سطوح گوناگون مددکاری اجتماعی می پردازد؛  در فصل دوم به تعریف رویکرد، نظریه و مدل های کاربردی مددکاری اجتماعی در مراکز مشاوره دانشجویی پرداخته شده  و در فصل سوم مددکاری اجتماعی در کار با گروه های گوناگون دانشجویی مورد بررسی قرار می گیرد، در نهایت در فصل چهارم مددکاری اجتماعی در خوابگاه های دانشجویی مورد بررسی قرار می گیرد.

به عنوان نخستین گام، هدف از نشر این کتاب انگیزه‌بخشی به مددکاران اجتماعی مراکز مشاورة دانشجویی است که ضمن توسعة اقدامات شواهدمحور خود، با به‌کارگیری رویکردی پژوهش‌محور، به نظام‌مند کردن فعالیت‌های خود و تولید دانش در این حوزة تخصصی اقدام کنند، به‌ گونه‌ای که بتوانند با سطح اطمینان بالاتری مداخلات خود را شکل داده و هدایت کنند. از سوی دیگر، نویسندگان این کتاب کوشش کرده‌اند چارچوبی از فعالیت مددکاری اجتماعی در مراکز مشاورة دانشجویی فراهم کنند؛ چارچوبی که انتظار می‌رود با مطالعة آن توسط سایر مددکاران اجتماعی و ارائة بازخورد، زمینه برای غنی‌سازی آن فراهم شود. در نهایت، امید است با التزام پیوسته به پژوهش و مطالعه، زمینه برای ارائة خدمات مؤثر به جمعیت دانشجویی فراهم شود تا بتوانیم زمینة ‌گذار مطمئن دانشجویان را از مهم‌ترین مرحلة زندگی‌شان فراهم کنیم.