اختلالات خواب

وحشت خواب

این اختلال عبارت است از برخاستن از خواب در ۱/۳ اول شب، درحین خواب NREM عمیق (مراحل ۳ و ۴).
وحشت خواب با گریه یا فریاد گوشخراش همراه با تظاهرات رفتاری، اضطراب شدید تاحد حمله پانیک آغاز می شود. به طور مشخص بیمار با حالتی وحشت زده در بستر می نشیند، جیغ بلندی می کشد، گاه بلافاصله بیدار می شود و احساس وحشت شدیدی به او دست می دهد. بیمار ممکن است درحالتی از اختلال جهت یابی بیدار بماند ولی اغلب به خواب می رود و دوره مزبور را فراموش می کند. هر چند وحشت خواب با خوابگردی و در مواردی با شب ادراری مرتبط است ولی با کابوس کاملاً فرق دارد. بیمار عموماً رویایی را به خاطر نمی آورد ولی گاه ممکن است تصویر ذهنی ترسناکی را به یاد داشته باشد.

علایم:

شیوع این اختلال در پسرها بیشتر از دخترهاست و زمینه خانوادگی دارد. وحشت خواب می تواند بازتاب ناهنجاری های خفیف عصبی، احتمالاً در لب گیجگاهی یا ساختمان زیرین آن باشد زیرا وقتی وحشت خواب در دوران نوجوانی یا جوانی آغاز می شود، نخستین نشانه های صرع لوب گیجگاهی بروز می کند ولی در موارد معمول وحشت خواب، هیچ علامتی از صرع لوب گیجگاهی یا سایر اختلالات تشنجی به صورت بالینی یا در نوارهای الکتروآنسفالوگرام مشهود نیست.

روشهای درمان بیماری

رفتاردرمانی:

درمان اختصاصی برای اختلال وحشت خواب به ندرت ضرورت می یابد. بررسی وضعیت های پراسترس خانوادگی در درمان بیماری دارای اهمیت و درمان انفرادی و خانواده درمانی مفید می باشد.

دارو درمانی:

در موارد نادری نیاز به تجویز دارو وجود دارد. دیازپام (والیوم) در دوزهای کم هنگام خواب سبب بهبود اختلال و گاه حذف کامل حملات می شود.